غزل

داچې په واړه کورکې د غرونو په شان زغم شيندي
دا سړی به ګورې چې ځواني خپله پر چم شيندي
یارمې د شهید ورور د خواږه تصوير په څېرشولو
تنده د ليدو که ماتوي؛حو ډېروخت غم شيندي
ښکاري بې وسۍ له دې جينۍ نه نظر وړی دی
لاړې د خوږې خولې د تېرې ستنې ترسپم شيندي
 زړه مې په اسانه د پښتون له رنګه رنګ واخيست
کله کله اوښکې کله وينه کله نم شيندي
کرکه مې له تا يوڅو نازکو ارمانو يوړه
زیری دخوښۍ خو؛ همېشه واړه پرچم شيندي