اور د نن يا د پرون دى د پخوا خبري نه دي
په هر شور كي يو جنون دى د ليلا خبري نه دي
د وصال په نوم ايره سي سوځېدل يوه پلمه ده
د اوږدې بقا كيسه ده د فنا خبري نه دي
د غونچو پر پاڼه، پاڼه آيينې د جانان اوري
دا راځي له كومه لوري زما او ستا خبري نه دي
په هر ګل په هره شمع هره مينه كي جانان دى
د پتنګ د سوځېدلو د بورا خبري نه دي
د محفل پر پانوس ګرځي وزرونه دي سوځيږي
د جمال جلوه بلېږي د هر چا خبري نه دي
پر خوله لاس نيسه ناصحه نن پخپله دى ساقي دى
د دوږخ سره رخصت يې د ګناه خبري نه دي
له كعبي تر سومناته د وحدت بزم كرلى
شيخه دلته نامحرم يې دا رسوا خبري نه دي
زما او ستا په نوم ختمېږي هنګامه له بله ځايه
په خلوت كي يې نوم ستايه د بېديا خبري نه دي
چي خاموشه ترانه يې نغمه سازه د سجدې ده
دا مُرلۍ د بلي خولې ده د كريشنا خبري نه دي
چي زاهد پكښي حيران دى چي كونګى پكښي لقمان دى
سرګردان پكښي آسمان دى د ملا خبري نه دي
كله يار كله اغيار سي كله هو كله انكار سي
د تيارې د سيني راز دى د رڼا خبري نه دي
دې بازار ته چي څوك راسي واك د سود او د زيان نسته
سره او سپين په خوب كي وينو د سودا خبري نه دي
چا ته اور سي جنتونه چا ته ګل سي انګارونه
الستي يې دي قولونه څه د غلا خبري نه دي
په پرېكړي سر چي خاندي لكه شمع په محفل كي
د اختيار ژبه ګونګۍ ده د رضا خبري نه دي
چي تندي مي كړلې هېري د سجدې د مځكي نښي
د مغروري ميني زور دى د ريا خبري نه دي
جهاني پاس په حجاب كي يو تصوير د لمبې وينم
دا په طور كي ننداره ده د موسى خبري نه دي
واشنګتڼ ډي سي
2000- 11- 16
كه د ازل د خزانونو كيسه ختمه نه ده
لا پسرليه د ګلونو كيسه ختمه نه ده
ګوره چي راغلې له پردېس خزانه ستړي ستړي
د توتكيو د سېلونو كيسه ختمه نه ده
بيا به ګلونه د كوچۍ پېغلي پاپۍ مچوي
لا د كېږدېو د اورونو كيسه ختمه نه ده
د دې دښتو يې، له مستۍ سره قلم وهلى
لا د زلميو اتڼونو كيسه ختمه نه ده
بيا به په ګلو كي اغزي پلو د پېغلو نيسي
د ښكلو نجونو د ټالونو كيسه ختمه نه ده
بيا به جنډۍ پر مزارونو ځوانۍ ونڅوي
د ګل سرخ د پايكوبونو كيسه ختمه نه ده
ميني به نه ډاري له سترګو د مكار محتسب
د نيمو شپو د ديدنونو كيسه ختمه نه ده
لا به تڼاكو ته لښكري د اغزيو راځي
ستا تر درشله د مزلونو كيسه ختمه نه ده
ساحله مه پرانيزه غېږه وزګار سوي نه يو
لا د نصيب د توپانونو كيسه ختمه نه ده
لا به پوښتني ته راځي په شپه كي سل دردونه
زموږ د قسمت د پرهارونو كيسه ختمه نه ده
په هره لار كي دي پيرې د غمازانو سترګي
د تومتونو د تورونو كيسه ختمه نه ده
داسي به زر ځله نيمګړى سي د شمعي بزم
لا د محفل د ماښامونو كيسه ختمه نه ده
څوك به تاجونه خپلوي څوك به تر داره ورځي
زموږ د زندان د تعبيرونو كيسه ختمه نه ده
شپه د نشې او د خُمار په اجاره ختلې
ساقي د خُم او د جامونو كيسه ختمه نه ده
لا د مطرب ګوتو كي ويني مستي سوي نه دي
لا په شهباز كي د رنګونو كيسه ختمه نه ده
لا خو مي شيخ په شنه قبا كي نڅولى نه دى
د جهاني د غزلونو كيسه ختمه نه ده
2001- 3- 30
د انتظار سترګي مي سرې وې ما دي لار څارله
د هيلو ورځي مي تيارې وې ما دي لار څارله
درته حيران مي وزرونه نذرانه ايښي وه
ستا به په كوم پانوس كي شپې وې ما دي لار څارله
ژبي ګونګۍ وې اشارو د تورو نكل كاوه
پاته نسكوري پيمانې وې ما دي لار څارله
كلونه تېر وه لارو نه وايه تصوير د پلونو
هيري د شپو څخه كيسې وې ما دي لار څارله
لكه يعقوب د كاروانو لاري مي ستړي كړلې
نصيب د مصر زولنې وې ما دي لار څارله
زما د شهيدو ارمانونو جنډۍ ونړېده
ستا پر مزار شناختي ويدې وې ما دي لار څارله
د جهاني قسمت رنځور انتظار ورسېدى
د سترګو تور مي هديرې وې ما دي لار څارله
ويرجينيا
2000- 5- 8
دا شمع دا لمبې دا پتنګان سره جوړيږي
دا مى دغه ساقي او دا رندان سره جوړيږي
بېړۍ دي له ساحله تمه وشلوي يارانو
دا تندر دا آسمان او دا توپان سره جوړيږي
سنګسار يې دى د حق د لېونو په نوم ليكلى
دا كاڼي دا منصور او دا باران سره جوړيږي
تر څو مي بېروې د تورو زلفو له تورونو
دا زه دا زولنې او دا زندان سره جوړيږي
زاهد به تر قيامته د ريا پر منبر ناڅي
دا جام هغه خلوت او دا شيطان سره جوړيږي
قسمت مي د لمبو پر ګودر لاري دي ايستلي
دا پښې دغه تڼاكي دا پيمان سره جوړيږي
ما پرېږده جهاني چي پرهارونه درته ژاړم
دا اوښكي دغه سترګي دا ګرېوان سره جوړيږي
واشنګټن ډي سي
2000- 11- 15
د شمعي په څېر سوځو له خپل ځانه سره ځو
كه وصل كه هجران دى له جانانه سره ځو
د ستورو په حساب دي وركي لاري د تروږميو
منزل چاته معلوم دى له آسمانه سره ځو
تش نوم د ساحل اورو يو تصوير د بېړۍ وينو
د څاڅكو په ګامونو له توپانه سره ځو
سېرابي نه كړې شونډي سل كلونو سرابونو
له چيغو سره راغلو له ارمانه سره ځو
شبنم غوندي مو لاري له ګلونو سولې وركي
د اوښكو په ځولۍ كي له ګرېوانه سره ځو
د غله ديدن شېبې يې لكه خوب هسي پناه سوې
په نيمه شپه كي راغلو له آذانه سره ځو
توښه مو په تندي كي د صنم سجدې اخيستې
احرام تړو پر لاري له مُغانه سره ځو
اغزي دي كه ګلونه تصور دى د بلبلو
په سترګو كي هستي ده له بوستانه سره ځو
زاهده په تيارو كي د تسپو ږغونه اورم
كوثر ته دي روان كړو له شيطانه سره ځو
قاصده زما سلام دى پر ټولۍ د رقيبانو
موږ داسي مېلمانه يو له مېزبانه سره ځو
آغاز دى كه انجام دى راز په سل پردو كي نغښتى
هوښيار كه لېوني يو له زندانه سره ځو
د ژوند په راز پوه نه سوو جهاني سبا به نه يو
يو څو بې نومه سيوري له كاروانه سره ځو
ويرجينيا
2000- 5- 1
