دا اغزي اغزي ژوندون مي در وارى سه نذرانه سم
په كوڅو كي دي جنون سم ستا د كلي افسانه سم
هغه شپه مي پاتا اخله د پردېسو ارمانونو
چي هم دلته بېګانه يم او هم هلته بېګانه سم
چي د خيال پر اوږو درسم او يوه شېبه دي خپل كړم
په لمن كي دي جانانه لكه هار دانه دانه سم
رقيب لاري وې فرش كړي په سكروټو په اغزيو
زما په دوه مذهبه خپل سې هم پتڼ هم پروانه سم
لكه موج د دې توپانه ستا تر پښو پوري ساحل ته
د څپې په رسم درسم پر تندي سجده سجده سم
په يوه چيغه كم خلاصي زر كيسې د پرهارونو
له رقيبه اوښكي اوښكي ستا جفا ګيله ګيله سم
ته مي غېږي ته نيژدې كې زه دي ساه پر سينه وركم
په بېلتون كي لېونى وم په وصال كي شكرانه سم
جهاني رنګه درجار سم په نامه مي خبر نه سې
په محفل كي د هوښيارو كله ياد په دېوانه سم
ويرجينيا
2000 � 11 � 25
چي تللي و د تشو پيمانو سره راځو
په اوښكو لمبېدلي له سلګو سره راځو
څه حكم د زمان څه به يې زور څه به ځنځير وي
درشل ته دي اشنا له زولنو سره راځو
سزا مو ده قبوله د خوبونو د ليدلو
كنعانه يوه ورځ د تعبيرو سره راځو
يوازي وزر ماتى له چمنه څخه ولاړم
دا زېرى مي درباندي د سېلو سره راځو
چي بيا دي تر قيامته په كوګل كي سړې نه سي
پانوسه ځان تيار كه د لمبو سره راځو
درځو چي زلزله سي د ريا پر خلوتونو
محرابه نن د شيخ له جنازو سره راځو
چي پل د رقيبانو دي په ښار كي پاته نه سي
يو زه يم يو قلم دى د ګزمو سره راځو
نن بيا لكه شبنم د جهاني سره در وزو
د شپو پر زړه اور بل كه د ډېوو سره راځو
ويرجينيا
2000 � 1 � 29
چي دي خپور د مخ پر شمع تور اوربل سي
په وطن د پتنګانو كي اوربل سي
ستا پر لوري سجده كفر ده پوهېږم
د محراب لورى دي مخي ته مايل سي
چي درشل ته په اغزو كي درتلاى نه سي
سكروټو كي به څوك راسره مل سي
راته مه راښكاره ډلي د اغيارو
پر زمري به د ګيدړو څه يرغل سي
چي شړې مي په ټونګه د رقيبانو
عاقبت به دي غماز د مېني غل سي
هغه ورځ به مي پردېس كفن ته ژاړې
جنازه چي مي در كښته پر كابل سي
مسيحا د رغېدلو وار مي تېر دى
په دوا مي دي رنځونه يو په سل سي
جهاني د هغي شمعي د كاله دى
چي پلمه يې په پانوس كي سوځېدل سي
ويرجينيا
1999 � 6 � 9
چي له تندي يې د نصيب توري شړلي نه دي
دا لېوني د بل وطن دي زموږ د كلي نه دي
د توري شپې پر تندي مه ګوره ړانده فالونه
چا له كنعانه تعبيرونه اورېدلي نه دي
له راز و نياز سره ډيري كيسې ستړي سولې
دې كوه طور ته لا تر اوسه څوك ختلي نه دي
په اشارو لكه قدم د لاري حال وايمه
پر دغه لاره چي څوك تللي دي راغلي نه دي
جلاد به نه وايي د توري ژبه نكل كوي
چي دې مقتل ته څوك راغلي دي وتلي نه دي
ډيري به اوښكي تر ګرېوانه پوري ورغړوي
شهيدي شناختي يې لا شمعي پېژندلي نه دي
په هر منزل كي به كفن د جهاني يادوې
لا مي پردېس خوبونه شپو ته در لېږلي نه دي
ويرجينيا
2000 � 12 � 28
دا څه جنون دى تر منزله رغړېدل چي نه وي
دا څه منزل دى په لمبو كي رسېدل چي نه وي
زاهده خوله دي د دوږخ په كيسو ستړې كړله
دا څه خليل دى تر انګاره پوري تلل چي نه وي
پښېمانه نه يم شيخه مه رايادوه قولونه
دا څه توبه ده په زر ځله ماتېدل چي نه وي
رقيبه څه مي بېروې له تومتونو څخه
دا څه ګودر دا څه ديدن دى تورېدل چي نه وي
په تعبيرونو كي مي نه وه قسمتي تورونه
څه زلېخا ده له لمني رانيول چي نه وي
لاخو زلمى يم چي تر خُم پوري نسكور ورځمه
دا څه مستي ده پرېوتل پورته كېدل چي نه وي
دا سركښي مي له ازله په قسمت راوړې
دا څه تندى دى له سجدې ياغي كېدل چي نه وي
لمبې به ولي د پتنګ په سينه نه سولوي
دا څه پانوس دى سوځېدل او سوځول چي نه وي
د حق نامه ته جلادانو دي كوڅې نيولي
دا څه منصور دى غر غړو ته ورختل چي نه وي
جهاني ولي سياه پوش خيالونه ويني ژاړې
دا څه كعبه ده قرباني پكښي كرل چي نه وي
1999 � 6 � 5
