په دې ټولۍ كي چي روان سي تر زندانه ورځي
اوښكو ته مه ورښيه لاري تر ګرېوانه ورځي
قاصده لاره مي پيدا كړه منت مه باروه
هره ناره چي نن وهمه تر جانانه ورځي
ما د كليم له كوره راوړله د نيل خيالونه
اوس مي په طور كي هر آواز تر لامكانه ورځي
دلته ساحل دى د څپو سندري مه شرنګوه
څوك لېوني په توره شپه كي تر توپانه ورځي
دې بلبلانو د صياد سره خپلوي كړې ده
نه يې قاصد نه يې ټولۍ تر ګلستانه ورځي
دلته سندرو په قفس كي پيوندونه كړي
دا وزر وچي خداى خبر چي تر بوستانه ورځي
ما ويل زه به پاڅوم په چيغو چيغو مړي
دلته ژوندي پر خپلو پښو تر ګورستانه ورځي
نه يې نومونه په ربات نه په منزل كي آشنا
يو څو د سيوري غوندي پلونه تر كاروانه ورځي
د اسرافيل په ږغ به پاڅي دا كاڼه غوږونه
چي د قيامت نارې له مځكي تر آسمانه ورځي
د جهاني سره كيسې د لمبو مه يادوه
چي د پتنګ وزر لري تر شبستانه ورځي
ويرجينيا
2000 � 1 � 29
پر دې لاره به رويباره زما اشنا كله راځي
خدايه ړوند سومه په سترګو ديدن بيا كله راځي
زه په تمه د سرو مُلو د ليدلو د كاكلو
موسم بيا تېر سو د ګلو نوبت زما كله راځي
دا نصيب دى دا يې لاره ازل نه سي بدلولاى
زر اغزي پر ګل پيره دي چي بورا كله راځي
تر لاهوره مي كرلي په قدم قدم كي سترګي
قلندر يم د دې لاري چي ميرا كله راځي
زه خليل يمه نمروده څه په زړه كي در تېر نه سي
چي محل ته د سكروټو تر ليلا كله راځي
يو ځل وپوښته نسيمه د قسمت له زندانونو
وزر ماتي تر چمنه نيمه خوا كله راځي
جهاني پرون يې ياد كړې رقيبانو په پېغور كي
ويل بيا به هديرې ته د بابا كله راځي
ويرجينيا
2000 � 1 � 22
د نيمو شپو په اوښكو مي دردونه لمبوم
تڼاكي پر لېمو وړمه مزلونه لمبوم
سجدې ته د شېريني مي تندى نه دى راوړى
يو بول مي دى وهلى كلنګونه لمبوم
د تورو زلفو تور ته دي زيندۍ په غاړه ځمه
زندان ته دي راغلى يم تورونه لمبوم
بې ږغه بې رويباره د شبنم پر اوږو راغلم
جانانه نن دي كلي كي ګلونه لمبوم
چي بيا يې له شيطانو سترګو تښتي ديدنونه
له نوم د محتسبه ګودرونه لمبوم
چي تمه زما د مرګ درته پيدا نه سي زاهده
د خضر په چينه كي مي خيالونه لمبوم
پانوسه تماشې ته د محفل نه يم راغلى
لمبې درڅخه وړمه وزرونه لمبوم
نصيبه پاكوم دي د آسمان له تورو ليكو
ازل ته ياغى سوى يم خطونه لمبوم
يو زه يم جهاني يوه ټولۍ د لېونيو
د كاڼو په مالت كي دي سرونه لمبوم
واشنګټن ډي سي
2001 � 5 � 13
پر رقيب چي مي اختر دى له جانانه مي ګيله ده
خپل جنون په كاڼو ولم له آسمانه مي ګيله ده
د هوښيارو په ټولۍ كي نصيب ځاى نه و راكړى
زولنې نه رارسيږي له زندانه مي ګيله ده
نه ساحل ته سومه څېرمه نه له موجه سره ولاړم
د څپو سره پاتېږم له توپانه مي ګيله ده
نه د چا د پېكي يار يم نه د چا په تور سنګسار يم
نه بې لاري نه پر لار يم له خپل ځانه مي ګيله ده
اوس به څرنګه خبر سم په اسرار د لېونيو
چي له پښو مي اغزي تښتي له بيابانه مي ګيله ده
نه مي ځان موړ په ديدار كى نه مي ځان د غاړي هار كى
څه بې وخته يې سهار كى له آذانه مي ګيله ده
نه مي وخندل سبا ته نه مي غېږ وركړه بورا ته
نه شبنم مي راغى خوا ته له باغبانه مي ګيله ده
په ربات كي مي كړې سپيني ځوانيمرګي شپې د عمر
بې جرسه تر ما تېر سو له كاروانه مي ګيله ده
جهاني رنګه راځمه د سلګيو په ګامونو
زكندن مي هر نفس دى له درمانه مي ګيله ده
ويرجينيا
2000 � 12 � 27
ساقي هوښيار يمه خُمار او مستان دواړه وينم
ستا په محفل كي غمازان او رندانه دواړه وينم
چي مي تندي كي ورلېږلې مسافري سجدې
هغه مسجد كي مي رقيب او جانان دواړه وينم
ګورئ تخمونه د ريا كري په غبرګو لاسو
نن په محراب كي خلكو شيخ او شيطان دواړه وينم
داسي به زر ځله غوسه سي لېونى محتسب
زه دي ګودر باندي امېل او ګرېوان دواړه وينم
څو به مي سترګي درلېږم د سپلنيو سره
تر سره سالو لاندي دي ټيك او پېزوان دواړه وينم
ما ته كلونه زولنې پر لمن ولي ليكي
د زلېخا په تور كي خوب او زندان دواړه وينم
مرګيه پرېږده له قسمت سره ګوندي مه كره
زه داسي ګل يم چي بهار او خزان دواړه وينم
ملګرو ږغ د قافلې دى سترګي پټي نه كئ
پر دې ربات باندي جرس او كاروان دواړه وينم
هسي په نوم د جهاني تاريكي شپې ليكلي
كنه موجونو كي ساحل او توپان دواړه وينم
ويرجينيا
2001 � 3 � 19
