يوه ورځ به دا جهان وي نه به ته يې نه به زه يم
هم به مځكه هم آسمان وي نه به ته يې نه به زه يم
سپين لاسونه د ساقي به ګرځوي پيالې د مُلو
سره جمع به ياران وي نه به ته يې نه به زه يم
د پانوس لمبې به سوځي بې فرياده وزرونه
بل محفل نور به رندان وي نه به ته يې نه به زه يم
تور لښكر به د اغيارو څوك په تور د ميني وژني
بل منصور بل به ايمان وي نه به ته يې نه به زه يم
د باطل نمرود به اور وي د حق چيغي شورماشور وي
څوك خليل به ور روان وي نه به ته يې نه به زه يم
لا چښي به په خلوت كي غلي غلي شرابونه
رياكار به زاهدان وي نه به ته يې نه به زه يم
څوك به ناڅي څوك به خاندي څوك به مات وي تر غم لاندي
هم ساحل هم به توپان وي نه به ته يې نه به زه يم
بازاري ميني به پلوري اشارې د بورو سترګو
ګناهكار به عاشقان وي نه به ته يې نه به زه يم
له شهبازه به را اوري جهاني ستا غزلونه
ستا د ميني به داستان وي نه به ته يې نه به زه يم
ويرجينيا
2000- 7- 26
گ
چي يې جرس د سباوون را ويښولاى نه سي
هغه ړانده له شبستانه راوتلاى نه سي
سوالګري سترګي له كچكوله سره مه ګرځوئ
له شنه آسمانه د كرم تمه كېدلاى نه سي
شپه ده څپې دي د ګودر او ساحل لاري وركي
په تشو چيغو دا توپان كرارېدلاى نه سي
لا به تر څو د اميدونو سره ځان غولوو
هغه حُباب دى تر منزله رسېدلاى نه سي
چي په خوبونو كي لا ځان او جانان دواړه ويني
له هغه ستوني د منصور ناره وتلاى نه سي
چي غرونه غرونه د قسمت كيسې شېريني نه كي
په كلنګونو په تندي كي نوم ليكلاى نه سي
هغه به ولي د رندانو تر محفله ورځي
چي لكه شمع خپلو اوښكو ته خندلاى نه سي
هغه لېمه جهاني څرنګه صنم پېژني
چي منترونه د هيندارو ماتولاى نه سي
2000- 11- 25
ويريجينيا
اوښكي تر ګرېوانه په تلو ستړي سوې
ساندي تر آسمانه په تلو ستړي سوې
ولي د فلك تر غوږه نه ورځي
چيغي تر يزدانه په تلو ستړي سوې
ورځي مو لمبو ته چي ساتلي وې
نن تر ګلستانه په تلو ستړي سوې
ړنګي ترانې په زړو زخمي زخمي
ستا تر شبستانه په تلو ستړي سوې
څونه ككرۍ وې خبر نه سوه څوك
توري تر ميدانه په تلو ستړي سوې
نه ډكېږي ولي لا ځولۍ د مرګ
پښې تر ګورستانه په تلو ستړي سوې
ورځي سرابي كلونو وخوړې
شپې مي تر جانانه په تلو ستړي سوې
كله به د عمر بېړۍ ماتي سي
شمعي تر زندانه په تلو ستړي سوې
كوم سفر ليكلى جهاني نصيب
كډي تر كاروانه په تلو ستړي سوې
واشنګټن ډي سي
1999- 5- 27
تياره خلوت كي ړندې سترګي جهان څه پېژني
شيخ د مستانو په محفل كي رندان څه پېژني
شرنګ د ځنځير او زولنو يې تر غوږ مه تېروه
دا له جنونه بې نصيبه زندان څه پېژني
لا به سجدې د جلادانو په درشل كي كوي
د دې مالت وګړي خپل قاتلان څه پېژني
ساحل ته مه راوړه د موج او نهنګانو كيسې
دا نازولي به څپې او توپان څه پېژني
نه يې سيلۍ نه چپاوونه د خزان ليدلي
كوچى مرغه دى دا به زموږ ګلستان څه پېژني
د كوچي حُسن هنګامه له خياله وتښتېده
پردى وطن دى دلته شونډي پېزوان څه پېژني
په واك يې نه ده چي بلبل پردۍ سندري وايي
په پنجرو كي وزر وچي آسمان څه پېژني
پر ككرۍ باندي لمبې وړي چي وزر سوځوي
دوږخي شمع د پانوس پتنګان څه پېژني
ډېري به ستړي كې كيسې د ژړېدلو وينو
د دې بېدرده خلكو سترګي ګرېوان څه پېژني
جهاني مه بوله سجدې ته نامحرم سرونه
مين چي نه وي نو قبله د جانان څه پېژني
2000- 6- 5
ويرجينيا
ستا سره سبا نوم د يار كله سته
زېرى دي پر خوله د رويبار كله سته
څوك به درته غوږ نيسي ناصحه نن
زموږ په ښاريه كي وزګار كله سته
واك مو الستي وعدو تړلى دى
نور مو په اختيار كي انكار كله سته
غاړي د زګېروي تېغونو غوڅي كړې
اوس په دې وطن كي بيمار كله سته
مينه وه ياغي سوله رسوا سوله
مه څېړه رازونه اسرار كله سته
هېري زمانې شهيدي ويني كړې
ليري كه دا شمع مزار كله سته
پوه سومه پردى سوې خو په زړه كي مي
مينه بې له تا د اغيار كله سته
واخله نذرانه د جهاني جنون
بل دي زولنو ته تيار كله سته
ويرجينيا
1999- 5- 30
شپې ته مي د هجر سبا نه راځي
خولې ته مي خبره اشنا نه راځي
دومره پوهېدلى يم نصيبه نن
ولاړه مروره پخلا نه راځي
پرېږده له آسمانه د ډېوې تمه
شپه سوه په دې ښار كي رڼا نه راځي
څه وايي د ژوند د مسافرو لار
تېر ورباندي پلونه سول بيا نه راځي
مينه د مجنون سره سنګسار سوله
نور د نكل شپې ته ليلا نه راځي
خوشي دي اغزي كړي د قسمت لمن
دې كاغذي ګل ته بورا نه راځي
مه ماتوه نور د جهاني غرور
بيا درته سبا او بېګاه نه راځي
واشنګټن ډي سي
2000- 27- 1
