كور په اور كي د اغيار درڅخه غواړم
د جانان غليمان خوار درڅخه غواړم
چي غماز مي د جانان په كور كي بولي
ژبه ګونګه د رويبار درڅخه غواړم
كه تر مرګه پكښي ځان يوازي وينم
د هيندارو كور سنګسار درڅخه غواړم
چي مي سترګي بې جانانه بل څوك ويني
ځان منصور غوندي پر دار درڅخه غواړم
د سبا په شان بې نومه بې روبياره
كور پر سترګو د دلدار درڅخه غواړم
چي رقيب مي د لحد له كيسو كوڼ سي
ستا په نوم كي پټ مزار درڅخه غواړم
چي نمرود مي ستا د ميني په تور سوځي
ژوند په غېږ كي د انګار درڅخه غواړم
په شبنم، په آيينه، په ګرېوانه كي
مخ، جلوه، ذكر د يار درڅخه غواړم
چي بورا رنګه مي مينه افسانه سي
تل سينه څيري په خار درڅخه غواړم
چي پانوس غوندي په خپل اور كي رنګين يم
د كوګل وينه مي نار درڅخه غواړم
يو يې نوم غواړم په وينو كي كرلى
يو په سترګو كي نګار درڅخه غواړم
يو مي سوال جواب د قبر په پښتو كې
يو لحد پر كندهار درڅخه غواړم
چي يوازي جهاني درځي درشل ته
د سكروټو پر سر لار درڅخه غواړم
2000- 11- 8
زه لكه پرخه په لوېدلو كي چا نه وليدم
لكه نسيم په تېرېدلو كي چا نه وليدم
د ګل په غېږ كي مي يوه شپه په قسمت ليكلې
لكه شبنم په الوتلو كي چا نه وليدم
پټ له پانوسه مي رنګين كړل د ساقي لاسونه
كرار كرار په سوځېدلو كي چا نه وليدم
نه د شاعر نه د بورا سترګو ته ونڅېدم
د غرونو ګل وم غوړېدلو كي چا نه وليدم
نه تر اوربل نه تر ګرېوانه نه تر شونډو ولاړم
پر آشيانه په رژېدلو كي چا نه وليدم
خواږه خوبونه د ځوانۍ لكه سېلۍ تېرېدل
د خيال ماڼۍ وم نړېدلو كي چا نه وليدم
لكه نفس چي د عمرونو له محبسه وزي
د زولنو په ماتولو كي چا نه وليدم
لكه بېړۍ كوګل مي ډك له فريادونو وړمه
شپه د توپان وه ډوبېدلو كي چا نه وليدم
د حق نارې مي له زندانه تر يزدانه تللې
د افسانو په جوړولو كي چا نه وليدم
د جهاني په شان مي شپې كړې د يارانو سپيني
په تورو ورځو ژړېدلو كي چا نه وليدم
ويرجينيا
1999 ډسامبر
ستا د راتلو په انتظار كرار كرار زوړ سوم
رويباره كله به راځې په انتظار زوړ سوم
د مرغلرو سوداګرو مي تپوس ونه كړ
تر لونګينه چا يو نه وړم پر بازار زوړ سوم
ما خو ويل چي په لمبو كي تر منزله ورځم
لكه قدم پر مځكه ولوېدم پر لار زوړ سوم
د خزانونو له هيبته يې خوله خلاصه نه كړه
د ګل په تمه د غوټۍ څنګ ته پر خار زوړ سوم
يوه شېبه مي زولنو سندره غبرګه نه كړه
د لېونو سره په كلي كي هوښيار زوړ سوم
چا مي له سترګو سره دوې اوښكي ملګري نه كړې
لكه خاټول په رنګ رنګين په زړه پرهار زوړ سوم
نور مي خيالونه په خوږو نكلونو مه بيدوه
زه له شپو ستړى يم په هيله د سهار زوړ سوم
تش د دوږخ له بېري وچي شونډي نه ګرځمه
يارانو خُم لره راغلى وم خُمار زوړ سوم
د جهاني پانوس كوګله لمبې مه سپموه
لكه پتنګ په ارمانونو د انګار زوړ سوم
ويرجينيا
1998 اپريل
شېبې د انتظار دي په لېمو درته ساتو
اغزي نه دي دا لاري په بڼو درته ساتو
په شرنګ چي مو ټولۍ د غمازانو ويښه نه سي
محرم به لېونتوب د زولنو درته ساتو
ازل مو نذرانه د سوځېدو منظوره كړې
هر پل دي تر درشله په لمبو درته ساتو
چي سترګي د رقيب دي په جلوه روښاني نه سي
جانانه رباتونه په تيارو درته ساتو
ستا شپې دي وي روښاني موږ دي سوځو لكه شمعي
پېړۍ دي په پانوس كي په ګزمو درته ساتو
وعده مو له فرياد او له قسمته سره كړې
دردونه لكه ژبه د زخمو درته ساتو
يوه شپه يو راغلي بې اختياره بې خبره
شبنم غوندي مو كډي پر غونچو درته ساتو
نن جنګ ته يو راغلي جهاني ستنېده نسته
مورچل په ككريو په پښتو درته ساتو
ويرجينيا
2000 � 6 � 12
ځوانۍ ستا پر اوږو د جنازو پر كلي راغلو
د اوښكو په ګامونو د لېمو تر كلي راغلو
هر كاڼى مو جلا له ككرۍ سره اشنا دى
په شرنګ د زولنو د لېونو پر كلي راغلو
پتنګ غوندي نصيب راته منلې وه دا لاره
محفل ته دي جانانه د لمبو پر كلي راغلو
معذور يو كه نن توان د الوتو راپكښي نسته
سوځلي ګلستان ته د اغزو پر كلي راغلو
پيدا چي درته تمه نه سي زموږ د رغېدلو
خولې د زكندن يو د سلګو پر كلي راغلو
زر ځله به سي بندي د جانان د ديدن لاري
د پرخي د لښكر غوندي د شپو پر كلي راغلو
ساحله د توپان كيسه يوه شېبه كه هېره
مړژواندي وزر ماتي د څپو پر كلي راغلو
يو ټك له سره باسو نګهبان له بدو سترګو
په چم د سپېلنيو د اورو پر كلي راغلو
له ژبي د فرياد سره مو ستونى پخلا نه كړ
د درد په شاني زړه ته د زخمو پر كلي راغلو
سجدې يې پر تندي د جهاني منظوري نه وې
زاهده له توبو د ميكدو پر كلي راغلو
واشنګټن
2000 � 8 � 28
