كلونه كيږي له دې ښاره كيسو كوچ كړى دى
د آدم خان له شهبازونو درخو كوچ كړى دى
په هغه دښت كي د مجنون غرغړې وچي سولې
د لېونيو له مزلونو اغزو كوچ كړى دى
نه په محفل كي بلېدل نه سوځېدل يادېږي
د پتنګانو له مذهبه لمبو كوچ كړى دى
څنګه به ستون سي له خزانه تورېدلى بلبل
چي له چمنه د ګېډيو وږمو كوچ كړى دى
اوس يې شرنګى د نيمو شپو سندري نه تخنوي
له سپينو لېچو سرو لاسونو بنګړو كوچ كړى دى
د زلېخا مينه د چا لمني نه توروي
اوس له خوبونو د يوسف قافلو كوچ كړى دى
د تور جادو افسون وهلي دي د غرو لمني
نن د شپېلۍ له منترونو نغمو كوچ كړى دى
جهاني څوك به پر لنډيو غزلونه ليكي
چي له ګودر څخه د پېغلو نارو كوچ كړى دى
ويرجينيا
2000 � 8 � 12
بيا يې په محفل كي نن له پام څخه لوېدلي يو
ګوره د ساقي تر نظر څنګه ورغلي يو
هره شېبه موږ ته زنداني خوبونه مه راوړه
شرنګ د زولنو ته له كنعان څخه راغلي يو
نن دي عبرتونه له هوښيارو سره وخاندي
موږ د لېونيو په اتڼ ور كښېوتلي يو
پل چي مو د پله پر سر ايږدې رقيبه پښه نيسه
موږ چي له ازل څخه راغلي يو ښاغلي يو
مه راځه ساحله چيري موږ چيري دا ستا سكون
موږ يې سمندر ته د توپان په شپه لېږلي يو
نور مو تماشه كوي كه خپله ننداره كوو
پوه نه سوو شبنم غوندي يې څو شېبې بللي يو
هره ورځ د ستورو په حساب لمبې په خوله كي وړو
موږ له خپلي ژبي لكه شمعي سوځېدلي يو
موږ خو بې اختياره د نعمت پر خوان ور پرېوتو
ګوره چي سخي كور به لا څو ورځي منلي يو
پرېږده جهاني له دې وزره د پرواز تمه
غشي د نصيب چي پر شهپر باندي ويشتلي يو
ويرجينيا
2000- 10- 12
لا به تر څو وينو ملګرو دا د غم خوبونه
د جنازو سره ملګري د ماتم خوبونه
ځئ له آسمانه سره يوه كو دا زړه خبره
يا دي اختيار وي يا دي ځغلوي قلم خوبونه
نور به پخپله د خوبونو تعبيرونه كوو
پردي لا ولي ګوري موږ ته سم نا سم خوبونه
بوډي آسمان ته نوري مه نيسئ د خير لمني
په دې كږه ملا يې د ډيرو كړل برهم خوبونه
پير مُغان ويله خپلي آيينې سپيني كړئ
كنه حرام دي د سكندر او جام جم خوبونه
يوه منزل ته نه رسيږي بېلي بېلي كوڅې
دې سرابونو ډيرو وخوړل د يم خوبونه
نن د شيطان په لمسه غاړه د هابيل غوڅوي
سبا به ويني ويني ژاړئ د ستم خوبونه
جهاني نور نو د قسمت په خوښه نه يو روان
راويښوو په لويه لار كي هر قدم خوبونه
ويرجينيا
2000- 12- 8
يو څو رنځوري شپې دي په لېمو يې زنګوو
شېبې د انتظار دي په كلو يې تېروو
دا ښار د نازولو دى چا درد نه دى ليدلى
تر څو به په زګېروي ورته زخمونه ويښوو
كلونه د سبا د جنګ په هيله خاوري كيږي
نن وزو له توپان سره خبره سپينوو
عمرونه له مطرب سره بې سوره نغمې ژاړي
ساقي په دې رباب كي نوى شرنګ پيدا كوو
چي ستا سره ښخېږي د هغې ګناه په ګوتو
قسمته له تندي څخه سجدې دي پاكوو
راپرېږده د ساقي سپينو لاسو كي سره شراب
واعظه ته رخصت يې موږ اورونه قبلوو
چي لوېږي مي زلمى ساقي په غېږ كي له مستۍ
جنت زاهده ستا سو موږ خمونه تشوو
ځوانۍ چي ګمراه نه كئ د خلوت په تاريكو كي
دا شپې راڅخه تښتي ځو توبې به ماتوو
هستي مو جهاني د عزراييل په غېږ كي غواړه
مستي لا په سلګيو كي د سره پاڅوو
ويرجينيا
2000- 8- 15
پياله نيمه دي ولوېږي نظر په ماتوم
نن داسي مستي غواړمه ساغر په ماتوم
ژړ مخى به در نه سم په كوڅه كي لېونتوبه
څو كاڼي مي راوړي دي خپل سر په ماتوم
چي تمه د پرواز مي پاته نه سي په سينه كي
په غشيو كي در الوزم وزر په ماتوم
ستا شپې ته مي جانانه سره لمبه په خوله كي راوړه
د شمعي په څېر ژبه ده منتر په ماتوم
كه سيورى غوندي ورك يم له تروږمۍ سره پر لارو
معلوم په هر قدم يمه سفر په ماتوم
شهيدي كربلا ته په جنګ نه يم در وتلى
غازي زور مي راوړى دى لښكر په ماتوم
شېبې د انتظار دي تر لحده پوري وړمه
دا شپه مي سبا نه كې زه سحر په ماتوم
نفس د زكندن يمه په ستوني كي ګنډلى
يو جام د اجل غواړمه كوثر په ماتوم
قسمته نن په خپله خوښه ستا له غېږي ځمه
قلم پر تندي كاږمه دفتر په ماتوم
په نوم د جهاني چي دي ليكلي دي آسمانه
توپان درڅخه غواړم سمندر په ماتوم
ويرجينيا
2000- 9- 12
نور به له رقيب سره د كور خبري نه كوو
ويني به سړې كو د پېغور خبري نه كوو
څله د پرديو د خوښۍ دپاره وسوځو
نور به وزر وساتو د اور خبري نه كوو
ولي خپلي څانګي د جنون تېشې ته ونيسو
ځان چي تربور سوى دى د زور خبري نه كوو
ځئ چي د قسمت پر تندي خپلي كرښي وليكو
پرېږدئ له قاتل سره د ورور خبري نه كوو
ډېر مو له فرياده د رقيب كيسې شريني سوې
درد غوندي به پټ وزو د شور خبري نه كوو
زموږ لا په شهپر كي د آسمان خوبونه پاته دي
مرګه ځوانيمرګه لا د ګور خبري نه كوو
نن به جهاني بې وزرونو پروازونه وي
پرخه غوندي الوزو د لور خبري نه كوو
واشنګټن ډي سي
2002- 2- 19
