كله ورك يمه په ځان كي كله ستا په تماشا سم
هم تصوير هم آيينه سم هم پخپله درته راسم
له محل څخه در وزم بې خبره لكه اوښكه
لا مى پل اخيستى نه وي چي په لار كي نيمه خوا سم
چي پخپله مي دربولې د خټين صنم سجدې ته
بيا په كومو سترګو درسم بيا په بيرته څنګه ستا سم
نه خبر په خپل وجود يم نه اختيار مي دى راوړى
كله شمع د محفل يم كله سوځمه بورا سم
كله زه پر خيال مين يم كله خيال راپسي ګرځي
كله چيغه د جنون يم كله حسن د ليلا سم
د نسيم پر اوږو راغلم له شنبم سره مي شپه سوه
د ذرې د كور مېلمه وم زه به څرنګه پيدا سم
خزانه يم د رازونو په دې خپل ذره وجود كي
كله شپول د طوافونو كله كور د كبيريا سم
دا يوه كيسه د ميني بې حسابه شونډي وايي
كله ښكار سم په كنعان كي كله تور د زليخا سم
په تڼاكو مي كړل ستړي د اغزيو د كور غشي
په خلوت كي مي پيدا كړې نور به ذكر د رابيا سم
له ذرې تر كهكشانه قلم يو نوم را ښودلى
د اغيار په نامه څنګه په ګونګۍ ژبه ګويا سم
له خليله تر منصوره هنګامه د نار او نور ده
زه پتڼ ته مي لمبه يې اوس به څرنګه تنها سم
له ازله تر ابده يو جرس يوه نغمه ده
د حيرت په قافله كي كله طور كله سينا سم
جهاني ته دي وركړى له نامه سره تقدير دى
هر نفس را سره مل يې يو دم څرنګه بي تا سم
2004/9/30
ويرجينيا
چي دي هجر ته پيدا شپه د ازل يم
وايه څنګه به سوځلى اور د بل يم
بېله ما منزل ته نه سې رسېدلاى
د اوږده سفر په لار كي دي يو پل يم
كه هر څه دي په نظر وړوكى ښكارم
ستا د عمر په يوه شپه كي مشل يم
ماته مه راوړه دارو له پاړوګرو
زه د خپل زګېروي په زخم كي درمل يم
بې وزره، بې هدفه مي پرواز دى
له شبنم سره راغلى خپل اجل يم
د پېړۍ له پرهارو مي وينى څاڅي
د نصيب غشيو ويشتلى يم كابل يم
بېګانه به د مرګي پر نيلي سپور ځي
پخوانى دي د ګودر د ديدن غل يم
د زلمۍ ميني په سترګه راته ګوره
جهاني درته راغلى يمه خپل يم
19/10/2004
ويرجينيا
ماته د وصال او د هجران كيسه معلومه ده
زړه ته مي رويباره د جانان كيسه معلومه ده
هرڅه دي د سرو سترګو په ژبه راته وويل
زما د ارمانونو د خزان كيسه معلومه ده
ماته سرابونه د اميد پر كرښو مه ښيه
زما تږي جنون ته د بيابان كيسه معلومه ده
ماته د ازل په ګوتو وليكل رنځور قلم
زخم ته مي ګرانه د درمان كيسه معلومه ده
څه به له قاتل څخه مهلت په هره شپه غواړو
ماته يې په سترګو كي د ځان كيسه معلومه ده
مه راوړه تندي ته مي انكار په انګارونو كي
تاته مي نمروده د ايمان كيسه معلومه ده
څه به مي بوډا نظر ته نيسې د حيا پلو
ماته دي پر شونډو د پېزوان كيسه معلومه ده
نوري په څپو كي الاهو سندري مه بوله
رنګ د زمانې كي د توپان كيسه معلومه ده
ولاړل جهاني زاړه ياران بيا به ستانه نه سي
وايى ملاجان د بل جهان كيسه معلومه ده
19/10/2004
ستا خيال مي په قدم قدم ملګرى و درتلم
زر ځله دي په لار كي پريوتم پورته كېدم
آذر رنګه مي ځانته په تندي كى وې تراشلى
د خپل هنر پر ګوتو مي سجده غوندي لوېدم
دا زېرى د وصال كه د بېلتون و خبر نه يم
چي تا لره درتلمه پر خپل ځان مينېدم
د شمعي له محفله مي پندونه وه اخيستي
په خوله كي لمبه نه وه په سينه كي سوځېدم
اسمانه له زخمونو مي فرياد نه دى راوړى
سنګسار ته چي ورتلمه پر مزل مي ژړېدم
د عقل په ډېوه مي اشنا لاري كړلې وركي
رڼا ته وم راغلى په تيارو كي ډوبېدم
چي هر څه د تيارې كوګل ته تلمه پوهيدمه
چى ستا په آيينه كي لكه وړانګه ځلېدم
چي څنګه مي په خپل نامه در ږغ كړه خبر نه يم
په خپله ګناه پوه سوم چي په دار كي زنګېدم
يو خوب مي دى ليدلى جهاني تعبير يې څه دى؟
د رنګ په سمندر كى لكه څاڅكى وركېدم
2004/11/22
ويرجينيا
د قلم په ژبه پوه يم چي پرېشان خوبونه وينم
د وصال پر مړوند پروت يم د هجران خوبونه وينم
توره شپه ده سمندر دى سيلۍ الوزي څپې دي
د ساحل پر پسته غېږه د توپان خوبونه وينم
نه ډوبيږم په څپو كي نه مي لار پر ګودر وزي
د نصيب سترګي مي سرې دي د اسمان خوبونه وينم
د ازل كاڼي ويشتلى زر ټوټې لكه هينداره
چي په خيال كي درسره يم د خپل ځان خوبونه وينم
ستا د حسن په سپيدو كي لكه خال داسي څرګند يم
په محراب كي دي بلال يم د آذان خوبونه وينم
له رحمانه مي راوړې يوه شپه د دروېشانو
په قدم ځمه تر عرشه د جانان خوبونه وينم
د ګلونو له مالته د اغزيو ښار ته راغلم
د مجنون په قدم ځمه د بيابان خوبونه وينم
ستا د وصل زېرى راغى هر قدم راته منزل سو
د جرس په تمه پايم د كاروان خوبونه وينم
شپې د عمر مي بوډۍ سوې لا سبا نه را رسيږي
قلندر دي يم په لار كي ميراجان خوبونه وينم
سپين وېښته مى راته ژاړي مساپر زلمي كلونه
زه هنوز ګودر ته ځير يم د پېزوان خوبونه وينم
له رباب سره زنګېږم جهاني چى ويښ مي نه كې
درخانۍ له نغمو څاڅي آدم خان خوبونه وينم
2004/11/22
ويرجينيا
