خيال

Alice Corbin

يوه نرۍ خړه سايه مي ده د فكر پر څنګ
پټوي خپل زخمونه
داسي د غم زخمونه
چي مي جوړ كړي دي په خپلو لاسو
او دغه خړه سايه
چي سر تر پايه ستا په شاني ښكاري
دا زما زړګى دى چي ورو ورو ژړېږي
او ته آرام بيده يې
تر يوه سيوري لاندي
ليري ولات كي چېرته
هلته د ولو تر سايو لاندي كرار بيده يې
كله چي شين سهار د غرو پر څوكو وځلېږي
نو ډېر ناوخته مي په ياد سي چيغار
په توره شپه كي د وحشي مرغكۍ
چي د باران په شپه له ځالي تللې
او د اسمان په غېږ كي ګرځېدله

Alice Corbin
Apparitions
I
A THIN gray shadow on the edge of thought
Hiding its wounds:
These are the wounds of sorrow
It was my hand that made them
And this gray shadow that resembles you
Is my own heart, weeping�
You sleep quietly beneath the shade
Of willows in the south.
II
When the cold dawn stood above the house-tops
Too late I remembered the cry
In the night of a wild bird flying
Through the rain-filled sky.