چي ته ماتم ونه كې

Shakespear

كه زه مړ سوم چي ماتم ونه كې ګراني
زنګولې به د غم واورې چي شرنګېږي
وايه خلكو ته چي ګران مي تښتېدلى
د وحشي چينجيو غېږه كي اوسېږي
ورته وايه دا د شر جهان يې پرېښود
سر يې ليري پر يو بټي بيابان كښېښود
چي دا كرښي كله لولې ما ياد نه كې
چي پر ما باندي د زړه تر سر يې ګرانه
هسي نه چي در شريك سم په خيالونو
ستا غمګين زړګى مي زړه چوي جانانه
چي دا كرښي كله لولې راته ګراني
زه به مړ يم زما به خاوري وي هډونه
ګوره نوم چي مي په زړه كي ډېر ياد نه كې
خپله مينه دي كه پرې زما له ژوندونه
هسي نه چي دي هوښياره نړۍ ګوري
په تندي كي د هجران سوي دردونه
زه به نه يم بېدردان به سره خاندي
زموږ په مينه به كړي ټوكي ريشخندونه

Shakespear
Sonnet 71
Noe longer mourne for me when I am dead,
Then you shall heare the surly sullen bell
Give warning to the world that I am fled
From this vile world with vildest wormes to dwell:
Nay if you read this line, remember not,
The hand that writ it; for I love you so,
That I in your sweet thoughts would be forgot,
If thinking on me then should make you woe.
O if (I say) you look upon this verse,
When I (perhaps) compounded am with clay,
Do not so much as my poore name reherse,
But let your love even with my life decay.
Least the wise world should looke into your mone,
And mocke you with me after I am gon.