كتيبه د مړي پر سر

Amy levy

د ژوندون وروستي پړاو ته رسېدلى
سترګي ډكي له چنجو ستونى له خاورو
نور يې توان د حركت په ځان كي نسته
پرې لوېدلي خړي خاوري دي د لارو
نور به نه ونيسي روڼي په تيارو كي
تر سبا بې اوښكي سترګي په كاسو كي
بيا به نه كي موسكي شونډي د چا خواته
چي له زړه به يې څك څك ويني بهېږي
په نېستي كي به اوږده نه كي لاسونه
نه ناحقه به تياره كي ټپرېږي
نه له چا به د ډوډۍ غوښتنه وكړي
نه پر ځاى به د ډوډۍ كاڼي څوك وركي
نه قبول به د ډوډۍ په نوم كي تيږي
نه زخمونه به يې څوك وركي په سر كي
نه په منځ كي د ريشتيا او د دروغو
تېروي به د ژوندون مياشتي كلونه
نه به بار د ژوندانه پر اوږو يوسي
نه به شمېري اوږده ستړي ساعتونه
نه زيندۍ به كي دردونو كي آهونه
نه له درده به يې وچوي زخمونه
د ژوندون وروستي پړاو ته دى راغلى
مرګ يې څنګ ته په بستر كي غځېدلى

Amy levy (1861 � 1889)
Epitaph (on a commonplace Person Who Died in Bed)
This is the end of him, here he lies,
The dust is his throat, the worm is his eyes,
The mould in his mouth, the turf on his breast;
This is the end of him, this is best
He will never lie on his couch away,
Wide-eyed, tearless, till dim daybreak,
Never again will he smile and smile
When his heart is breaking all the while
He will never stretch out his hands in vain
Groping and groping � never again
Never ask for bread, get a stone instead
Never pretend that the stone is bread
Never sway and sway 'twixt the false and true,
Weighing and noting the long hours through
Never ache and ache with chok'd-up sighs;
This is the end of him, here he lies.