د ميني باغ

William Blake

يوه ورځ د ميني باغ ته ومه تللى
په كلو چي هلته نه وم ورغلى
داسي څه مي هلته وليدل يارانو
چي ليدلي مي په ژوند نه وه چشمانو
هغه باغ كي جوړه سوې كليسا وه
چي به زموږ پكښي د ميني مشغولا وه
دروازې د كليسا يې وې تړلي
آيتونه د كتاب باندي ليكلي
بيرته ستون سومه د ميني باغ ته ولاړم
ما وې زړه ته به مي هلته سكون غواړم
هغه باغ چي تل به ډك وو له ګلونو
زنګېدى به د زلميو له ټالونو
په هغه باغ كي مي وليدل قبرونه
څنګ پر څنګ پكښي جوړ سوي لحدونه
زنګېدې چي پكښي څانګي د ګلونو
باندي شناختي وې ولاړي د قبرونو
ګرځېدل پكښي پادريان چپني توري
په نوبت به راوتل له هره لوري
په اغزيو يې پوښلي كټارې وې
زما د ميني پكښي ښخي چي كيسې وې

William Blake (1757-1827)
The Garden of Love
I went the garden of love,
And saw what I never had seen:
A Chapel was made in the midst,
Where I used to play on the green.

And the gates of this chapel were shut,
And thou shalt not writ over the door;
So I turn'd to the garden of love,
That so many sweet flowers bore,

And I saw it was filled with graves,
And tomb-stones where flower should be:
And Priests in black gowns were walking their rounds,
And binding with briars my joys and desires.