برهما

Ralph Walde Emerson

كه څوك ځانته قاتل وايي، وي روان په سرو لاسونو
كه څوك ځان وژلى بولي لژند پروت پر ميدانونو
دوى ته نه دي ورمعلومي د قدرت باريكي لاري
چي زه ځم باندي راځمه پى كوم يې په ګامونو
كه څه ليري يا هېر سوي ماته دواړه رانيژدې دي
كه سايه كه د لمر وړانګي ما ته يو دي په رنګونو
تري تم چي څه خدايان دي ماته ټول راڅرګندېږي
توپير نسته زما په مخ كي د شرمونو شهرتونو
هغوى ظلم پر ځان كړى چي له ما دي بېخبره
څوك چي الوزي اسمان ته طاقت زما د وزرونو
زه هم شك يم هم شكمن يم ماته دواړه سئ ويلاى
زه آهنګ يم د سندرو د برهمن د آوازونو
طاقتونه راپسې دي په مكان پسي مي ستړي
لاري وركي دي له ټولو د اوو لوى اسمانونو
مګر تا چي ځان تسليم كړ د دنيا د ميني غېږ ته
ما پيدا كې بيرته تښتې زما له سترو مقامونو

Ralph Waldo Emerson (1803 � 1882)
Brahma
IF the red slayer thinks he slays,
Or if the slain think he is slain
They know not well the subtle ways
I keep, and pass, and turn again.

Far or forgot to me is near
Shadow and sunlight are the same
The vanished gods to me appear;
And one to me are shame and fame.

They reckon ill who leave me out;
When me they fly, I am the wings
I am the doubter and the doubt,
And I the hymn the Brahma sings.

The strong gods pine for my abode
And pine in vain the sacred Seven;
But thou, meek lover of the good!
Fine me and turn thy back on heaven.