پرېږدئ پرېږدئ زما لاسونه زه اورونه په لړمه
زه په سوي مذهب پوه يم زه دوږخ ځانته كرمه
زه د خضر چينه سوځم نړوم د كوثر غاړي
زه له مړه ژوندونه موړ يم ما ژوندى لحد ور غواړي
زه د مست ګرداب په غېږ كي لا موجونه ويښومه
زه په ستوني د ښامار كي مرګ له خوبه پاڅومه
زه په زړه د جهنم كي انګارونه لټومه
اهريمن را پارومه لا يې ځانته قهرومه
پرېږدئ پرېږدئ زما لاسونه زه اورونه په لړمه
زه په سوي مذهب پوه يم زه دوږخ ځانته كرمه
پرېږدئ روڼي دا تيارې كو پرېږدئ پى كو دا مزلونه
ټول په ګډه سره لمبه سو او روښان كو رباتونه
راځئ لنډي كړو دا لاري ور هوار كو كږلېچونه
د ژوندون دپاره ومرو څو ژوندي كړو لحدونه
په دې هېرو خرابو كي د هستۍ مستي آغاز كړو
دا د مرګ شېلې رڼا كو پكښي كوك د ژوندون ساز كو
زه شاعر يم د دې مېني زه سكوت ور ماتومه
زه هاتف د ژوندۍ چيغي زه دا مړي ويښومه
اګسټ 1979 كابل خيرخانه مېنه
