6

THE true Name is like none other name!
The distinction of the Conditioned from the Unconditioned is but a word:
The Unconditioned is the seed, the Conditioned is the flower and the fruit.
Knowledge is the branch, and the Name is the root.
Look, and see where the root is: happiness shall be yours when you come to the root.
The root will lead you to the branch, the leaf, the flower, and the fruit:
T is the encounter with the Lord, it is the attainment of bliss, it is the reconciliation of the Conditioned and the Unconditioned.

حقيقي نوم تل يو دى

حقيقي نوم ته بل نوم نه سي راتللاى
له مطلقه مشروط نه سي بېلېدلاى

مطلق پټ دى له نظره لكه زڼى
او مشروط يې سې مېوه او ګل بللاى

علم ښاخ دى، نوم ريښه ده پسي ګوره
په ريښه كي سې خوښي پيدا كولاى

ريښه تا ته درښيي ښاخلې او پاڼي
هم تر ګل هم تېر مېوې سې رسېدلاى

دغه لار ده د خالق حضور ته تللې
بارانونه د رحمت سې پر ميندلاى

روغه جوړه د مشروط او د مطلق ده
بله لاره پكښي نه سي جوړېدلاى.

KABIR says: "O Sadhu! hear my deathless words. If you want your own good, examine and consider them well.
You have estranged yourself from the Creator, of whom you have sprung: you have lost your reason, you have bought death.
All doctrines and all teachings are sprung from Him, from Him they grow: know this for certain, and have no fear.
Hear from me the tidings of this great truth!
Whose name do you sing, and on whom do you meditate? O, come forth from this entanglement!
He dwells at the heat of all things, so why take refuge in empty desolation?
If you place the Guru at a distance from you, then it is but the distance that you honour:
If indeed the Master be far away, then who is it else that is creating this world?
When you think that He is not here, then you wander further and further away, and seek Him in vain with tears.
Where He is far off, there He is unattainable: where He is near, He is very bliss.
Kabir says: "Lest His servant should suffer
pain He pervades him through and through."
Know yourself then, O Kabir; for He is in you from head to foot.
Sing with gladness, and keep your seat unmoved within your heart.

اې زاهده له كبيره يې واوره

كبير وايي اې زاهده واوره ستا د خير خبري
بې قېمته مرغلري او خوږې لكه شكري

له هغه خالقه بېل سوې ستا وجود چي ترې راغلى
تا خپل عقل دى بايللى تا مرګى دى رانيولى

له هغه دي زېږېدلي ټول علمونه سبقونه
يقين وكړه مه بېرېږه له هغه دي كمالونه

دغه زېرى له ما واوره او دا لوى حقيقتونه
ته د چا ترانې وايي ته د چا كوې ذكرونه؟

له زيندۍ خلاصه كړه غاړه لړۍ پرېږده د فكرونو
هغه هر شي كي اوسېږي ولي ځې تر خلوتونو؟

كه سې ليري له مرشده فاصله ستا نيت راوړې
كه بادار دى ريشتيا ليري نړۍ چا ده پيدا كړې؟

كه په بل ځاى كي يې غواړې بېهوده دي وخت تېرېږي
سرګردان به يې له سترګو به دي اوښكي راتوييږي

كه خالق سو درنه ليري بيا دي لاس نه وررسېږي
په هر ځاى كي چي نيژدې دى د رحمت باران اورېږي

كبير وايي هغه هر ځاى خپاره كړي دي لاسونه
هسي نه چي پر بنده يې چېرته ورسي كړاوونه

اې كبيره په ځان پوه سه ځان دي نه دى پېژندلى
سر تر نوكه دى په تا كي ستا وجود يې دى نيولى

چي په سر د خالق پوه سوې د خوښۍ سندري وايه
مقام وساته په زړه كي چي ونه خوځې له ځايه.

O MY heart! Let us go to that country where dwells the Beloved, the ravisher of my heart!
There Love is filling her pitcher from the well, yet she has no rope wherewith to draw water;
There the clouds do not cover the sky, yet the rain falls down in gentle showers:
O bodiless one! Do not sit on your doorstep; go forth and bathe yourself in that rain!
There it is ever moonlight and never dark; and who speaks of one sun only? That land is illuminate with the rays of a million suns.

د جانان وطن له لمره ډك دى

ځه چي ځو هغه وطن ته چي جانان پكښي اوسېږي
چي زما زړه يې رانه وړى چي په زړه كي مي هستېږي

هلته مينه ورته ډك كى د دې لوښي له ګودره
خو رسۍ ورسره نسته چي ډك لوښى په كشېږي

هلته توري ورېځي نسته چي شين مخ د اسمان پټ كي
خو نرى_نرى باران وي نرم_نرم رااورېږي

اې له ځانه بېخبره ولي لاس تر زني ناست يې
ژر هغه باران ته ورسه ورځي شپې دي چي تېرېږي

هلته هر شپه سپوږمۍ ده هلته نوم د تيارې نسته
څوك به وايي چي يو لمر دى د اسمان پر مخ ځلېږي

هغه مځكه نوراني ده بېحسابه يې لمرونه
او دا نور دى چي ځلېږي او شغلې دي چي خپرېږي.

I HEAR the melody of His flute, and I cannot contain myself:
The flower blooms, though it is not spring; and already the bee has received its invitation.
The sky roars and the lightning flashes, the waves arise in my heart,
The rain falls; and my heart longs for my Lord.
Where the rhythm of the world rises and falls, thither my heart has reached:
There the hidden banners are fluttering in the air.
Kabir says: "My heart is dying, though it lives."

زه يې سور د شپېلۍ اورم

زه يې سور د شپېلۍ اورم زړه له واكه دى وتلى
ګل غوړېږي خو زه وينم پسرلى نه دى راغلى

مچمچۍ پر ګلو ګرځي ټولوي يې شات په مينه
ګل بللې ده خپل ځانته دې يې هم دعوت منلى

پاس اسمان راته غړومبېږي او برېښنا پكښي پړكېږي
په زړګي كي مي موجونه پورته كېږي كښته كېږي

له اسمانه څاڅكي اوري مځكه سره او زرغونه ده
زړه مي هر ګړى وصال ته د ښايسته جانان پسخېږي

زړه مي هلته رسېدلى تر هغه مقامه تللى
آهنګونه د جهان چي پورته كېږي او رالوېږي

هلته پاس پر اسمانونو پټ بيرغ دى چي رپېږي
كبير وايي زړه مي ومري كه هر څو ژوندى پاتېږي.

OPEN your eyes of love, and see Him who pervades this world I consider it well, and know that this is your own country.
When you meet the true Guru, He will awaken your heart;
He will tell you the secret of love and detachment, and then you will know indeed that He transcends this universe.
This world is the City of Truth, its maze of paths enchants the heart:
We can reach the goal without crossing the road, such is the sport unending.
Where the ring of manifold joys ever dances about Him, there is the sport of Eternal Bliss.
When we know this, then all our receiving and renouncing is over;
Thenceforth the heat of having shall never scorch us more.

Hi is the Ultimate Rest unbounded:
Ha has spread His form of love throughout all the world.
From that Ray which is Truth, streams of new forms are perpetually springing: and He pervades those forms.
All the gardens and groves and bowers are abounding with blossom; and the air breaks
forth into ripples of joy.
There the swan plays a wonderful game,
There the Unstruck Music eddies around the Infinite one;
There in the midst the Throne of the Unheld is shining, whereon the great Being sits-
Millions of suns are shamed by the radiance of a single hair of His body.
On the harp of the road what true melodies are being sounded! And its notes pierce the heart:
There the Eternal Fountain is playing its endless life-streams of birth and death.
They call Him Emptiness who is the Truth of truths, in Whom all truths are stored!

There within Him creation goes forward, which is beyond all philosophy; for philosophy cannot attain to Him:
There is an endless world, O my Brother! and there is the Nameless Being, of whom naught can be said.
Only he knows it who has reached that region: it is other than all that is heard and said.
No form, no body, no length, no breadth is seen there: how can I tell you that which it is?
He comes to the Path of the Infinite on whom the grace of the Lord descends: he is freed from births and deaths who attains to Him.
Kabir says: "It cannot be told by the words of the mouth, it cannot be written on paper:
It is like a dumb person who tastes a sweet thing-how shall it be explained?"

سترګي خلاصي كړه جانان وګوره

سترګي خلاصي كړه د ميني او هغه جانان ته ګوره
چي دا ټول جهان ترې ډك دى دا ستا خپل وطن دى وروره

حقيقي مرشد پيدا كړه چي راويښ دي درته زړه كي
سر د ميني به بيان كړي د بېلتون كيسه به وكي

د زړه سترګي به دي خلاصي حقيقت به درعيان كي
هغه لوړ له كايناتو او برتر په بل جهان كي

نړۍ ښار د حقيقت دى زړه كي ګرځي ډېري لاري
بېله لاري تر هدفه د ورتللو هم سته چاري

د جانان پر شا وخوا چي د خوښۍ اتڼ نڅېږي
دايمي بركت ګوره هغه ځاى كي پيدا كېږي

چي په دې حقيقت پوه سوو چي په راز وپوهېدلو
نسته ځاى د اخيستلو نه د شي د پرېښودلو

هلته نسته اور په زړه كي د هر شي د درلودلو
نه د حرص به وي سكروټي د خپل ځان د سوځولو

دى پخپله د بې حده آرامۍ لره مكان دى
ده پخپله غوړولى رنګ د ميني پر جهان دى

له شغلې د حقيقته تل رنګونه دي خوځېږي
ټول شكلونه له ده ډك دي په هر رنګ كي معلومېږي

ټول باغونه ښاخلې ډكي له ګلونو له غوټيو
هلته ټوله فضا ناڅي او څپې دي د خوښيو

هلته بتي په اسمان كي غوړولي وزرونه
بې آوازه ساز ږغېږي پر بېحد وهي څرخونه

هلته تخت د لامكان دى په مابين كي چي ځلېږي
ستر خالق ورباندي ناست دى او شغلې يې پورته كېږي

بې حسابه يې لمرونه له شغلې څخه شرمېږي
حقيقي آهنګ ږغېږي او د زړه تل ته رسېږي

دايمي چينه روانه مرګ او ژوند پكښي بهېږي
دى جوهر د حقايقو په ظاهر نېستي ښكارېږي

په وجود كي يې هستي ده ماوراْ ده له علمونو
ځكه هيڅ علم تلاى نه سي پاس د ده تر سرحدونو

وروره هلته بې سرحده او ناپايه لوى جهان دى
پكښي هيڅ نه ويل كېږي د بې نومه هستۍ كان دى

نه يې شكل نه بدن وي نه لوى والى يې ښكارېږي
زه به څنګه تا ته وايم چي په كوم نامه يادېږي

تر دې ځايه هغه څوك ځي چي د خداى رحم پر كېږي
سي ازاد له مرګ او ژونده چي تر ده پوري رسېږي

كبير وايي نه په خوله كي توري سته د توصيفونو
نه بيان يې سي كېدلاى په قلم په كاغذونو

چي ګونګي ته مزه وركړي خواږه شات خوږې شكري
دى به څنګه خوږ بيان كړي ځكه نه سي كړاى خبري.

The Man and the Creator

When a stream is lost in the Ganges.
It becometh as the Ganges itself.
Kabir is similarly lost in God by invoking Him.
I have become as the True one and need not go elsewhere.
The perfume of the sandal is communicated to other trees.
They then become as the sandal itself.
When the philosopher's stone is applied to copper.
It becometh gold.
So Kabir having met the saints.
Hath becometh as God.

وياله روانه وي او وروسته په ګنګا ګډېږي
كله چي وصل سي پخپله ترې ګنګا جوړېږې

كبير همداسي و وتلى د خالق په تلاښ
اوس يې وجود په خداى كي غرق سو ورنه نه بېلېږي

زما له وجوده حقيقي واحد جوړ سوى خلكو
نور مي هيڅ لوري هيڅ تلاښ ته زړګى نه سمېږي

چي نوري وني د صندل د وني عطر واخلي
د هري وني د ښاخلو د صندل عطر زېږي

سنګ پاروس كه څوك له مسو سره وجنګوي
مس طلا كېږي د سرو زرو په څېر وځلېږي

چي له شيخانو سره تېر كړله كبير وختونه
د خپل خالق رنګ يې اخيستى دى نور نه بدلېږي.

I DO not know what manner of God is mine.
The Mullah cries aloud to Him: and why? Is your Lord deaf? The subtle anklets that ring on the feet of an insect when it moves are heard of Him
Tell your beads, paint your forehead with the mark of your God, and wear matted locks long and showy: but a deadly weapon is in your heart, and how shall you have God?

نه پوهېږم خالق څنګه دى

نه پوهېږم چي خالق مي لري څنګه صفتونه
ملا لوړ منبر ته خېژي كړي په زوره آذانونه

چي واړه حشرات ګرځي خداى يې ږغ د قدم اوري
ملا ولي وهې چيغي خداى دي نه اوري ږغونه؟

چا تسپې وي رااخيستي ګوتي ستړي كړي په ذكر
چا ليكلي پر تندي وي د خالق په ياد خطونه

چا اوږده وېښته پرې ايښي چا پر سر غوټي وركړي
چي مخلوق ته ځان ښكاره كړي چي مي پاك دي ټول كارونه

مګر څنګه به رسېږې د خپل ستر خالق مقام ته
چي پټ كړي دي په زړه كي د مرګي دي خنجرونه.

THE Yogi dyes his garments, instead of dyeing his mind in the colours of love:
He sits within the temple of the Lord, leaving Brahma to worship a stone.
He pierces holes in his ears, he has a great heard and matted locks, he looks like a goat:
He goes forth into the wilderness, killing all his desires, and turns himself into an eunuch:
He shaves his head and dyes his garments; he reads the Gita and becomes a mighty talker.
Kabir says: "You are going to the doors of death, bound hand and foot!"

جوګي ولي جامې رنګ كړې؟

جوګي خپل كالي غوټه كړي په رنګونو
رنګ د ميني ولي نه وړي تر مغزونو

د معبد په كونج كي كښېني خالق پرېږدي
د ډبري سي لګيا په طاعتونو

په غوږونو كي سوري جوړ كړي اوږده ږيره
ټول ملګري د اوزګړو په شكلونو

خواهشات وژني له ځانه ايجړا جوړ كړي
لېوني غوندي په ګرځي پر دښتونو

سر خريلى جامې رنګ پر كتاب پروت وي
تېز تر هر چا په خبرو بيانونو

كبير وايي دروازو ته د مرګ ولاړې
ورته پروت يې په تړلو پښو لاسونو.

THE shadows of evening fall thick and deep, and the darkness of love envelops the body and the mind.
Open the window to the west, and be lost in the sky of love;
Drink the sweet honey that steeps the petals of the lotus of the heart.
Receive the waves in your body: what splendour is in the region of the sea!
Hark! The sounds of conches and bells are rising.
Kabir says: "O brother, behold! The Lord is in this vessel of my body."

د ماښام سايې رالوېږي

د ماښام سايې رالوېږي توري ګڼي پر ښارونو
او تياره د ميني تاو سي پر وجود او پر مغزونو

كړكۍ خلاصه مخ پر غرب كه ننداره د جهان وكړه
ځان پناه كړه په لمن كي پاس د عشق د اسمانونو

هغه شات كه پر سر پورته اوبوي چي ګلبرګونه
د ژوندون د نيلوفرو چي ګلونه دي د زړونو

ځان تيار كه سينه سپر كړه څپې واخله څپې نوش كه
څه لويي ده سمندر كي څه قدرت دى د بحرونو

د سرنا او د زنګونو آوازونو پورته كېږي
كبير وايي خداى مي اوسي په وجود كي په رګونو