خ :
ـ خانده خانده ، ښه کور دي اوډلی دی .
ـ خان صاحب ! يو تار ورېښم نه خوړ ، لس زره روپۍ ئې وخوړلې .
ـ خاوره د خُسر د ګوره اخيستل کيږي .
ـ خبر د خدای لپاره ، لوړ د ورور له پاره .
ـ خبره تر خبري پوري ياديږي .
ـ خبري کي افغانې کوي ، نې پلار نه ېې ادې کوي .
ـ خبري زده که بيا ئې وکه .
ـ خبري ډيري ، سر ئې يو .
ـ خبري ښې کوې . لکۍ ئې کږې کوې .
ـ خپل سر په خپله نه خريل کيږي .
ـ خپل عمل د لاري مل .
ـ خپل عېب د اوږو مېنځ دی .
ـ خپل که دي مړ کي ، ولمر ته دي نه غورځوي .
ـ خپل کور ، يا خپل ګور .
ـ خپل پر تنګسه په کار دی .
ـ خپل دا په نس ، دبل دا په وس .
ـ خپل بدي وژړوي ، پردی به دي وخندوي .
ـ خپل به ازار سي بېزاره کيږي نه .
ـ خپل دا مي خپله کې ، که د بل دامي هم خپله کې .
ـ خپل ځان د ي ساته ، بل ته مه وايه چي غله .
ـ خپل مال تر سترګو لاندي ښه دی .
ـ خپل وطنه ، ګل وطنه .
ـ خپل خپل ، پردی په ډيرو نارو خپل .
ـ خپل خپل وپېژنه ، پردی پردی .
ـ خپله خوله هم کلا ده ، هم بلا .
ـ خپله پښه ، خپله پڼه پېژني .
ـ خپله خوله په بل نه وچيږي .
ـ خدای د کراری مل دی .
ـ خدای د ناروا ؤ مل نه دی .
ـ خدای په ريشتيا خوښيږي.
ـ خدای دحق ملګری دی .
ـ خدای شړلی نه سميږي .
ـ خدای وهلی د خلګو نه شرميږي .
ـ خپله لاسه ګله لاسه .
ـ خدای د ناروا ملا نه تړي .
ـ خدای دي په هغو پوښته چي لري ئې .
ـ خدای او مړو سره وپېژانده ، خو مړونه او مړونه نه سره پېژني .
ـ خدای دي هيڅوک داسي نه که ، چي خپل درنه که د بل سپکه .
ـ خدای يو دی ، روزۍ ئې ډيري دي .
ـ خدای چا ليدلی نه دی پر صنع اوقدرتو ئې پېژني .
ـ خدای خبر دی ، چي تره کاپر دی .
ـ خدای او پاچا ئې راکوي ، شيخ مير ئې نه راکوي .
ـ خدايه لوی مي کې ، لويي را مه کې .
ـ خدايه لويه ! ما وساتې بې زويه .
ـ خدای وائې ته حرکت کړه ، زه به برکت کړم .
ـ خرابه ښځه د بل ده .
ـ خر پر لار که ، خپله چار که .
ـ خر پلار که ، خپله چار که .
ـ خر په پالانه نه درنيږي .
ـ خر په اته ، کوټې ئې په شپېته .
ـ خر په وهلو نه آس کيږي .
ـ خرپه غره کي بوعلی دی .
ـ خر په سبا څه خبر .
ـ خر نه دی کچر دی ، په پوري د خره سر دی .
ـ خر چي تر خره پاته شي ، غوږ ئې پريکه .
ـ خر چي پردانه مړ سي شهيد دی .
ـ خر چي تر مکې ولاړ سي هغه خر دی .
ـ خر دباره سره خوري .
ـ خر که مري ، ديګان به وړي .
ـ خر له باره ولوېدی ، دګوزو ونه لويده .
ـ خر وځان ته حيران و ، خاوند ئې بار ته .
ـ خرې موري ، خوږې موري .
ـ خر هغه دی ځل ئې نوی دی .
ـ خره ته دي خدای ښکر نه ورکوي ،که ورکي د غويو نسونه به څيري کي .
ـ خره ته ئې ويل زوی ته وشو ؟ ده ويل څه ئې کوم هغه به خپل بار وړي ،
زه به خپل .
ـ خره ګله که ، بيا ګله که .
ـ خلګ په ليوني پوري خاندي ، ليونۍ په خلګو پوري .
ـ خوار چي خوار سي ، باک ئې نشته .عزيز کرده سړی چي خوار شي تل دي ژاړي
.
ـ خړ سپی د شرموښ ورور دی .
ـ خوار په خپله خواري نه شرميږي .
ـ خوار تلتک نه درلوده ، چي پيدا ئې کړ ، تر غرمې پکښي پروت و .
ـ خوار کبرجن د خدای دښمن دی.
ـ خوار خدای کړې ، سپی چا کړې ؟ .
ـ خوار سو ، د ټره ونه لويده .
ـ خوار سړی ، ابلک ئې سپی .
ـ خوار کبرجن ، زوړ زناکار خدای نه بخښي.
ـ خواره وږې ، څه به وخورې د سوي دسبزی .
ـ خواره بازاري ، هغه ته هغه خواري .
ـ خواره سې مکاري . چي هم جنګ کوې هم ژاړې .
ـ خواره کی هغه مينځه ، چي د مينځي کونه مينځي .
ـ خواره سې چرګي . چي له خياله مستک نه خورې .
ـ خواره بدي غواړم نه د ورور د مرګه .
ـ خوار هندو دی چه ايمان نه لري .
ـ خواره هغه کړې چي ګاللای شي ، بوره هغه کړې چي ژړلای شي .
ـ خواري لوي تخت به زه درکړم ، بخت دي خدای .
ـ خواري د مړو په شا ده .
ـ خواړه د رنګه خوړل کيږي .
ـ خواښي پر زوم ريږدي ، زوم پر لور ور پرېږدي .
ـ خوري تخت به زه درکړم ، بخت د ي خپل دی .
ـ خورئې د ماما د ميني دښمن دی .
ـ خورې سوړ سک ټېغ د د پلاو باسې .
ـ خوږ به دي کړم ، نو نه تر ځان .
ـ خوشي خواري ، دلور په لمسي .
ـ خوله په غاښو ښايسته وي .
ـ خوله د ي خپله ، ګل په وله .
ـ خوله په مميزو مه امخته کوه .
ـ خوله چي اموخته شي ، آس نه دی چي قېضه شي .
ـ خونه که مي وسوه ديوالونه خو ئې پاخه دي .
ـ خوند د فکرو زيات دئ ، ترخوند د بکرو . ( ځيني وايي : خوند د چکر
زيات تر پکر )
ـ خيراتي آس ، غاښ ئې کتل ؟ .
ـ خېښي په خوښي ، سودا په رضا
ـ خواره چې مَړه سوه ،نو مړه سوه .
ـ خوار سړی ، سور يې سپی .
ـ خپله ژبه هم کلا ده ،هم بلا .
ـ خپل عمل د لارې مل .
ـ خندی دغاړې غړوندی دی .
ـ خبره کوه د خدای لپاره ، کوتک وهه د ورور لپاره .
ـ خپل عيب د ؤلي منځ ، د بل عيب د کلي منځ .
ـ خر يار کړه ، مطلب پرې بار کړه .
ـ خټکی چې خټکي ته وګوري ، رنګ واخلي .
