چي په خپـــــــله مستقــــــل یمه له ځـــانه
څوتر څــــــو کــــړم د نورو تقلیــــــدونه
زما شعـــــر دی نسیــــم له کوهستــــــانه
ویښــــــوي د پښتنـــــو سپیڅــــلي زړونه
مداح نه یم چي په زیات صفت څوک ستایم
نه له چا څخه مي هیـــــله د دنیـــــا ستــــه
څو ژوندی یمه رښتیا رښتیا به وایــــــم
په درواغو مي له خولې کله وینا ستــــه
قام به ویښ کړم لکه دم د مسیحـــــــا یم
له غلیمــــه زما کـــــله څـــــه پروا سته
تملـــــــــق مي منــــــافي دی له وجدانــــه
مقیــــــد نـــه یـــــم آزاد مي دي بیتونـــــه
============
د یار در ته نه یم پروت په ګــــدایي کښي
زرغونو درو کښي ښورم لــــــکه بـــــاز
نه د ښونډو په شراب یم په مستۍ کـــــښي
له هر څه د وطن میني کـــــــــړم بي نیــاز
د مطرب حاجت مي نستــــه په نړۍ کښي
چي په زړه کښي مي سومیشت دوطن ساز
ملیت په کړم د لمر په څیر روښــــــــانه
نه کړم نور د خال و خط زلــــفو غمونه
=============
کــــــــله تېــز ترخه ویل کړم و ملت ته
له هر لوري ورکــــوم سختي طعنې زه
کله بولم خپـــــل ملت خوی د وحدت ته
په پسته ژبه کوم دوی ته ګیـــــــــلې زه
بیا یې ستـــرګي واړوم زاړه عظمت ته
ورپه یاد کړم پاني پت خوږې قصې زه
دا الهام مي راځي زړه ته له اسمانـــه
یا د دې پاکي فضا دي دا خویونـــــــه
