خزانه

دا يوه لار ده تورو غرو ته پر دښتونو تللې
دښتونه ټول دي په اغزو پوښلي
تش سرابونه ښكاري
او هر سراب د اغزو ژبه لري
او هر اغزى د لمبو ژبه لري
هره لمبه له دوږخونو راځي
او په لمبو كي د دوږخ لړمان
هغه بدرنګه تور په رنګ د شيطان
هر يو بلا د لارويو په ځان
لكه خروړي ځناور پراته دي
د دې دښتونو شاته غرونه غرونه
د غرونو منځ كي دي هوار دښتونه
بيا سرابونه لړمان پوځونه
د مرګي غشي يې تېره نېښونه
لكه لېوان په ډلو ډلو ګرځي
خو څوك پخوا او ډير پخوا دي تللي
او څوك پخوا او ډير پخوا راغلي
چا يې كيسې د افسانو راوړي
وايي د غرو شاته روښان سيندونه
هغه په رنګ د شنه آسمان سيندونه
له جنتونو را روان سيندونه
پر خپلو څنډو د ګلونو امېلونه كري
پېغلي په څڼو كي رنګونه ټومبي
وني د ګلو له ګېډيو ډكي
لاري له ښكليو ناوكيو ډكي
ورځي له لمر شپې له سپوږميو ډكي
د شپې كيسې دي له وروريو ډكي
كوڅې بانډې يې له زلميو ډكي
جنګ او نفرت بولي زامن د شيطان
منګول يې نه ورځي تر زړه د انسان
د ورځى شين په شپه ځلېږي اسمان
مځكي ته نه راځي څپې د توپان
سجدو ته نه بولي د خټو خدايان
خلګ پر ګوتو د كلو پر ځاى پېړۍ اړوي
عمر په سل په دوه څلورو شمېري
هلته پلرونه زامن نه ښخوي
پېغلى زلمي د اسوېليو له زخمونو سره
د ارمانو په ښاركي نه اوسيږي
خو څوك پخوا او ډېر پخوا دي تللي
او څوك پخوا او ډېر پخوا راغلي
موږ ته كيسې د جنتونو كوي
راته نكلونه د ګلونو كوي
موږ د دښتونو، سرابونو، د اغزو پر لمن
موږ د لمبو پر لمن
د لړمانو په فصلونو كي كلونه ليري
دښتي، غرمې او سرابونه ليري
غونډۍ او غرونه ليري
د زمانې او حوادثو پر واټ
حيران ولاړ لكه خوبونو وړي
د كوه قاف د شاپېريو كيسې
د بېګانه او د پرديو كيسې
د بل د پېغلو او زلميو كيسې
دانه دانه خپلوو
او د پېړيو د تاريخ پر تندي
په بې هنرو ګوتو
ځان ته كاږه واږه شكلونه جوړ كو
موږ چى زلمي و موږ د جم په جام كي
له يزداني شرابو
له جنتي سيندونو
له كوثري حوضونو
له حياتي سوما خمونه تش كړل
نن كه سبا وي د پېړيو پر لار
د لړمانو، د اغزيو په وار
د هغه ښار تر واټه ځان رسوو
چي د ازل كاتب ده موږ ته خزانه ليكلې
چي د تقسيم امير ده موږ ته پيمانه ليكلې
خو هغه ورځ به د دښتونو په مزلونو ورځو
د لړمانو په جنګونو ورځو
د سرو لمبو او د اغزو په سفرونو ورځو
چي رغړولي مو وي سيال سرونه
چى د تربور مو وي سوځلې خونه
چي ورور ته پاته نه وي روغ هډونه
بيا به په جنګ د لړمانو ورځو
پر سخته لار به بې سيالانو ورځو
موږ ته ازل ده خزانه ليكلې
زموږ يې په برخه زمانه ليكلې
موږ ته چى زين نه كئ د جنګ آسونه
راته رانه وړئ د هنر لاسونه
موږ ته په كار نه دي پاخه فكرونه
له موږ دي ليري ګرځي سيال مېړونه
راته ليكلي دي قسمت ښارونه
جلا جلا به جوړوو ملكونه

ويرجينيا
2004/5/17