د تورتمونو ښار

موږ د رڼا له كوره لپي د نور ډكي كړلې
لكه ماشوم پوځونه
د تاريكيو پر لور وخوځېدو
موږ ته پلرونو كيسې كړي وې د تورو تيارو
د كوه قاف د جګو غرونو د ژورو درو
د ځناورو او دېوانو د لښكر د نارو
موږ ته سپين ږيرو نكل كړى و د شپو د سپرو
موږ ته هوښيارو سترګورو خلكو
په سل په زر ځله دا وويله
چي كه تيارو ته ځئ ډېوې اخلئ
د نور له كوره لپي نه ډكيږي
موږ په لمنو موږ په لپو كي رڼا واخيسته
پر اوو، لسو او پر شلو لارو
څوك د مېږي او څوك د باد په قدم
د تور تمونو ښار ته وخوځېدو
او هلته ټولو لاري وركي كړلې
كوم لاروي يو ځلي چيغه كړله
چي د تيارو شيطان ډېوې وژلې
د نور چينې يې ټولي وچي كړلې
د ستنېدو لاري يې وتړلې
تاسي پر كومه خوځئ
په دې تيارو كي به لا څونه مخ په وړاند ورځئ
زه په تيارو كي اژدها وينمه
د ځناورو انګولا اورمه
زه پېريانان زه ښاماران وينمه
اې د تورتم د كږلېچو ملګرو
دا زما آواز چاته رسېږي كنه
تاسي پر كومه خوځئ
خو سمدستي يوې ناولي زيندۍ
د لاروي ستوني كي ټولي چيغي وچي كړلې
د تور تمونو د ښار
د هري تړي هر پېچومي سره
ړانده وګړي سره ولګېدل
دوست او دښمن پكښي چا نه پېژندل
د جنګ اورونه پكښي وتورېدل
بس يو په بل يې تودول تېغونه
بس يو په بل يې سړوله زړونه
بس يو د بل يې پرې كول سرونه
لاري كوڅې له مړو ډكي سولې
كندي درې له مړو ډكي سولې
څو لېونيو چيغي پورته كړلې
د تور تمونو مسافرو واورئ !
د تور تمونو مسافرو واورئ !
چيغي هغه ګړى خاموشي سولې
او په تور تم كي لا رواني دي د وينو پيالې

ويرجينيا 1998/15/8